N

Nie ulega wątpliwości, że sport jeździecki jest niezwykle urazogenny. Dotyczy to nie tylko zwierząt, ale także i jeźdźców. Sport ten ma jednak głęboką tradycję i ogromny potencjał rozwoju. Wypracowane standardy są prawdopodobnie najwyższymi w całej branży związanej z koniem. Nie zmienia to faktu, że w świecie sportowych kontraktów, nagród pieniężnych i uciekających sekund, konie narażone są na różne, czasem szkodliwe lub bolesne dla nich praktyki, zwiększające ich wydajność ( mogą to być nielegalne substancje, niesklasyfikowane przez polskie prawo preparaty lub leki na nieważne recepty, nieadekwatny trening, nadużycie bata czy brak padoku). W sporcie jeździeckim konie narażane są także na różnego rodzaju kontuzje, a w ekstremalnych przypadkach nawet śmierć. Niejednokrotnie właściciele kontuzjowanych na wyścigach koni podejmują decyzję o uśpieniu zwierzęcia jeszcze na terenie toru wyścigów konnych i stamtąd zabierane są one prosto do rzeźni. Silna eksploatacja konia w sporcie sprawia, że optymalne użytkowanie zwierzęcia odbywa się przez ok 5-7 lat. W świecie wyczynowego sportu koń ma realną szansę na spokojną emeryturę. Związane jest to z jego ceną, zasługami i ogromnym przywiązaniem właściciela. W sporcie jeździeckim czasem niestety wygrywa ekonomia… Do niedawna to był temat tabu, ale poruszamy go, bo naszym wspólnym zadaniem jest upewnić się, czy w wystarczającym stopniu chronimy dobro zwierzęcia. Efektem ubocznym każdej informacji dotyczącej stosowania dopingu czy eutanazji konia w sporcie jeździeckim jest utrata zaufania społeczeństwa. Należy jednak uczciwie zauważyć, że sposób komunikacji ulega poprawie, a świat jeździectwa i jego funkcjonowanie stają się dla wszystkich jawne i przejrzyste.